Urodziła się w 1927 roku we Francji, w rodzinie żydowskiego architekta André Jacoba i Yvonne z domu Steinmetz. W czasie wojny, kiedy hitlerowskie Niemcy zajęły Francję w wieku zaledwie 17 lat została zatrzymana i wraz z siostrą i matką wysłane do niemieckiego obozu koncentracyjnego Auschwitz -Birkenau, gdzie zginęła jej matka. Była jego więźniarką aż do wyzwolenia wiosną 1945.

Tak ją opisała Maria Borowska, bohaterka „Pożegnania z Marią” Tadeusza Borowskiego: „Na bloku szpitalnym położyli młodziutką Francuzkę, może 16-letnią. Miała powiększone gruczoły limfatyczne szyi. Bardzo jej współczułam, bo sama jako dziecko wciąż na to cierpiałam. Starsze Francuzki bardzo o nią dbały. Przynosiły jej maleńkie, dzikie jabłuszka znalezione w polu. Ja też zaczęłam jej podrzucać, co mogłam. Boże, jak te Francuzki mi dziękowały! Ta dziewczynka nazywała się Simone. Miała sympatyczny pyszczek kotka i oczy zupełnie kocie. Kilka lat temu widzę w ‘Paris Match’ panią minister Simone Veil – jej twarz!”.

Po wojnie studiowała prawo i rozwijała karierę polityczną. W 1970 objęła funkcję sekretarza generalnego Najwyższej Rady Sądownictwa, gdzie zajmowała się między innymi reformami wymiaru sprawiedliwości. W 1974 została ministrem zdrowia. Była drugą kobietą – ministrem w dziejach Francji. Sprawując tę funkcję, przyczyniła się do zwiększenia dostępności środków antykoncepcyjnych oraz do uchwalenia w 1975 słynnej „ustawy Veil”, o dopuszczalności przerywania ciąży na życzenie kobiety. Stała się ikoną feminizmu i wzorem do naśladowania dla wielu pokoleń kobiet. W 1979 jako pierwsza kobieta została wybrana na przewodniczącą Parlamentu Europejskiego.  Francuski Prezydent Emanuel Macron pożegnał ją słowami „Niech jej przykład  zainspiruje naszych rodaków, którzy znajdą w niej to co najlepsze we Francji”.

Jako była więźniarka obozu Auschwitz-Birkenau przewodniczyła także Fundacji Pamięci Shoah.

Oby jej dusza została wpleciona w węzeł życia wiecznego.

Fot.  Marie-Lan Nguyen (CC BY 3.0)