Dzięki staraniom Stowarzyszenia im. Jana Karskiego udało się stworzyć wizualizację zarówno zewnętrznego, jak i wewnętrznego wyglądu kieleckiej synagogi. Po wojnie zrujnowany budynek poddany został daleko idącej przebudowie, która zatarła jego charakterystyczne cechy. 

Rekonstrukcja stworzona przez członka Stowarzyszenia, Piotra Świerczyńskiego, powstawała przez 18 miesięcy. Opiera się ona przede wszystkim na wykonanym przed przebudową planie inwentaryzacyjnym, a także na kilku zachowanych zdjęciach budynku. Ponieważ nie jest znana żadna fotografia przedstawiająca wnętrze synagogi, jego rekonstrukcja opiera się na dwóch opisujących je powojennych wspomnieniach Żydów kieleckich. Malowidła ścienne, bimę i aron ha-kodesz przedstawiono na podstawie wyglądu tych elementów w synagogach urządzonych w podobnym stylu. Na wizualizacji przedstawiono także wygląd wnętrz Sali Towarzystwa Dobroczynności, działającego przy synagodze chederu, a także klatek schodowych prowadzących na balkony przeznaczone dla kobiet. 

Wizualizacja ma służyć zachowaniu pamięci o żydowskich mieszkańcach Kielc. Jest ona dostępna dla każdego w formie wirtualnego spaceru na stronie http://www.dom-kielce-planty7.pl/synagoga/ . Powstanie także film w formie oprowadzania po zrekonstruowanym budynku. Realizacja projektu uzyskała wsparcie finansowe Stowarzyszenia Żydowski Instytut Historyczny. 

Synagoga w Kielcach powstała w latach 1903-1904 i była jedyną dużą, centralną modlitewnią w mieście: oprócz niej istniało kilkadziesiąt małych domów modlitwy i chasydzkich sztibli. Została zbudowana w stylu neomauretańskim, co przejawiało się chociażby w podkowiastym kształcie okien oraz użyciu kształtu tzw. „łuku Tudiorów” w ornamentach zdobiących fasadę budynku oraz w kształcie sklepienia. W czasie wojny została przekształcona przez Niemców w magazyn oraz więzienie, a następnie zrujnowana. Po powojennej gruntownej, zmieniającej styl przebudowie budynek służył jako Archiwum Państwowe, a od 2010 roku stoi pusty.